شعبان گذشت و حال دلم روبراه نیست            در کـولـه‌بارِ زندگی‌ام جـز گـناه نیست

سوگند بر حـقیقتِ سِیر و سلوکِ عشق            چون من در این طریق، کسی روسیاه نیست

عمرم به غفلت و ضررِ معصیت گذشت            کارم به غـیرِ نـاله و انـدوه و آه نیست

آخـر چـگـونـه واردِ مــاهِ خــدا شــوم؟            بیچاره را به خانۀ محـبوب، راه نیست

یا رب مرا به حُرمت شاه نجف ببخش            جز بیتِ رحـمتِ تو مرا سرپـناه نیست

پـرونـده‌ام سـیـاه، ولـی در دلـم به جـز            عـشقِ شهـیـدِ تـشـنۀ در قـتـلـگاه نیست